(پسرِ رنگین‌کمان (برای علیرضا فاضلی منفرد

برای تو مینویسم پسرِ رنگین‌کمان برای تو که دیگر نیستی اما خبرِ مرگ ناعادلانه‌ات به گوش جهان رسید جهانی که قرار بود برای نسل شما، جای بهتری باشد (۱۷ می) روز جهانی دفاع و همدلی با امثال توست! روز جهانی مبارزه با همجنسگراستیزی و ترنس‌ستیزی… اما در وطنی که برای تو غربت شد،راه زیادی مانده تا درک و پذیرش و شناخت تنوع انسانی تو در سر رؤیاهای زیادی داشتی، برای «خودت» بودن جنگیدی و با همه‌ی فشارهای جامعه،در بیست سالگی،پخته و با برنامه‌ برای زندگی آینده‌ات نقشه‌ها کشیدی خواستی که بعد از گرفتن معافیت خدمت سربازی به کشور امن‌تری سفر کنی و با عنوان پناه‌جو (با اینکه میدانستی آن هم سختی‌ها و مشکلات خودش را دارد) با عشق ممنوعه‌ات و با هویت واقعی روزهای رنگی‌تری بسازی اما… اما عبارت عجیب روی کارت معافیت خدمت، تن برادران دلواپس و ناموس‌پرستت را لرزاند و آنها تصمیم گرفتند تو نباشی که مبادا آبرویشان لکه‌دار شود آبرویی که قوانین اشتباه و تحجر، زیر سایه‌ی اخلاق‌مداریِ اسلامی، معنای غلطی یافته که رواج خشونت و قتل ناموسی را توجیه‌پذیر کرده و عاملین قتل را برای دفاع از شرف و مردانگی‌شان،حق به جانب! حالا تو نیستی و همه‌ی دنیا، به جز آن چند وجب خاک که ملیت تو را نشان میداد برایت دل سوزاندند و عزاداری کردند و نوشتند و غمگین شدند. برای تو که بر خلاف گفته‌ی کارت معافیتِ تو نه «بیمار روانی» بودی، نه «اختلال اخلاقی و جنسی» داشتی برای تو که فقط خودت بودی،با جنسیتی متفاوت سالهاست که سازمان حقوق بشر، همجنسگرایی را از لیست بیماری‌های جنسی خارج کرده، اما هنوز جهل و ناآگاهی و خرافه‌گرایی و تعصب،قربانی میگیرند همین واژه‌های خطرناک‌ که نتیجه‌ی فرهنگ مردسالار و قوانین ضد انسانی هستند شنیده‌ام که میگویند مادرش اگر مادر باشد ساکت نمینشیند! و چه کسی‌ است که نداند مادرت اگر سکوت نکند چند روز دیگر کنار تو زیر درخت نخل دیگری خواهد خوابید؟؟ این خانه از پایبست ویران است پسر… تو که زیر درخت‌های نخل خوابیدی و دیگر قرار نیست هزار پسوند و پیشوند تحقیر‌آمیز را بشنوی و بگذری … اما شاید که خوابیدنِ تو، باعث بیداری و آگاهی و روشنگری تعداد بیشتری از مردمی که سالهاست حق مسلم انسانی ندارند بشود مردم زیادی که قربانی عدم آموزش صحیح و ایدئولوژی داعشی شدند تا تعداد اندکی به اهداف کثیفشان برسند امیدواری در این لحظه، شاید خنده‌دارترین و ناامیدانه‌ترین چیز باشد…اما آخرین چیز است که برایمان مانده پس به امید آن روز که هم به خواب رفته‌ها بیدار شوند و هم آنها که خودشان را به خواب زده‌اند… روزی که اکثریت «ما» باشیم که خواهان اجرای حقوق بشر در تمام کره‌ی زمین هستیم و با مطالعه و آگاهی بتوانیم به هر گونه هُموفوبیا و زن‌ستیزی و تفکر متعصبانه پایان دهیم. تو زیر آن نخل‌ها آرام بخواب،بالاخره روزی باران خواهد بارید و آفتاب سرتاسر آن کویر جهل را با رنگین‌کمان زیبا خواهد کرد.