گزارشی از «ناصر نورد گلتپه»، یکی از نوکیشان مسیحی زندانی در ایران
محمد یراحی
...خوب بودن کافیست
«ناصر نورد گلتپه»، یکی از نوکیشان مسیحی در ایران، از دیماه ۱۳۹۶ بدون برخورداری از حتی یک روز مرخصی، دوران محکومیت ۱۰ ساله خود را در زندان اوین سپری میکند. او علیرغم ابتلا به بیماری دهان و دندان و ضعف شدید بینایی، از رسیدگی پزشکی محروم مانده است. مادر این نوکیش مسیحی با انتشار ویدیویی خواهان آزادی او شده است.
این گزارش با مروری بر پرونده ناصر نورد گلتپه، به واکاوی سیاستهای سختگیرانه جدیدی پرداخته است که عامدانه از سوی سیستم قضایی ایران و با هدف توابسازی زندانیان عقیدتی، بهخصوص نوکیشان مذهبی، اعمال میشود.
فرقی نمیکند فرزندی ۵ ساله باشد یا ۵۰ ساله. برای مادران و پدران نگرانی درباره فرزندان خود امری تمامنشدنی است؛ حتی اگر خود آنها شرایط دشواری داشته باشند.
در ویدیویی که وبسایت سازمان «Article 18» از مادر ناصر نورد گلتپه، یکی از نوکیشان مسیحی زندانی در ایران منتشر کرده است، زنی دردمند با چهرهای رنجکشیده و جسمی رنجور و بیمار رو به دوربین از فرزند خود میگوید؛ اولین جمله او این است: «ناصر پسر منه. خیلی دوستش دارم» و به جمله دوم نرسیده بغض دلتنگیاش میترکد.
اندکی بعد میگوید در تمام چهارسال گذشته ناصر هر روز به او زنگ میزده است و حالش را میپرسیده است؛ بعد به روال همه مادرها دعای خیرش را بدرقه فرزند در بندش میکند: «پسر خوبیه. .
ادامه ویدیو سوالهایی است که مخاطب آنها سیستم قضایی است: «الان چهار ساله زندانه. ۱۰ سال براش بریدند. مگه چیکار کرده؟ گناهش چیه؟ فقط مسیحی شده!»
او در این ویدیو افرادی را که میتوانند برای آزادی فرزندش کاری بکنند، مخاطب قرار داده و میگوید: «یک کاری کنید بیاد بیرون. من خیلی تنها هستم. نه دزد و نه قاتله…»
«منصور برجی»، مدیر سازمان «ماده ۱۸» درباره ناصر گلتپه و شرایط خانوادگی او به ایرانوایر میگوید: «آقای نورد گلتپه در یکی از مناطق محروم حاشیه تهران در شهر پرند زندگی میکرد. او مراقب و مواظب مادر سالمندش بود و اگر چه خواهران و برادران دیگری هم دارد، اما او بود که به عنوان پرستار مادرش اغلب اوقات شبانهروز را به مراقبت از او میگذراند.»
او با اشاره به ویدیوی منتشر شده از مادر این نوکیش مسیحی میگوید: «مخاطب پرسشهای این مادر کسانی هستند که با تفتیش عقاید و بدون توجه به ممنوعیت آن در قانون اساسی ایران افرادی شبیه به ناصر را در زندان نگه میدارند، از همعقیده نبودن اعضای خانواده با فرد بازداشتشده سوءاستفاده میکنند و او را تحت فشار میگذارند تا از عقاید خود دست بکشد. شاید برای خانواده منصور هم این پرسش وجود داشته باشد که چرا او حاضر است این دشواریها را متحمل شود، اما عقیده خود را انکار نکند؛ اما با اینهمه باور دارند که عقیده او گناه نیست و نباید موجب سخت شدن زندگیاش بشود.»
به گفته آقای برجی مقامات قوه قضاییه عامدانه و هدفمند افرادی همچون ناصر نورد گلتپه و چند تن دیگر از نوکیشان مسیحی زندانی در ایران را تحت فشار قرار میدهند تا از آنها توابهایی بسازند که بشود به راحتی از آنها برای مقاصد بعدی سوءاستفاده کرد: «بازجوها به ناصر و دیگر زندانیان عقیدتی گفتهاند، در ازای انکار عقیدهشان میتوانند به آزادی یا تخفیف از مجازات فکر کنند و اگر زندانی نپذیرد؛ مثل ناصر حتی امکان بهرهمندی از مرخصی درمانی را از دست خواهد داد.»
ناصر نورد گلتپه به بیماری دهان و دندان مبتلاست و علیرغم نیاز به عینک، به دلیل ضعف بینایی از رسیدگی پزشکی محروم مانده است. او همچنین یکسوم دوران حبس ده ساله خود را سپری کرده و مطابق قوانین میتواند از آزادی مشروط بهرهمند شود؛ اما درخواست آزادی مشروط او برای چندمین بار پیاپی در تاریخ ۱ تیر ۱۴۰۰ رد و به صورت کتبی در زندان به او ابلاغ شد.
پیش از این نیز در شهریورماه ۱۳۹۹ درخواست اعاده دادرسی این نوکیش مسیحی از سوی دیوان عالی کشور رد شد.
منصور برجی اعمال این روال سختگیرانه را در خصوص برخی زندانیان عقیدتی خلاف قوانین حاکم در ایران میداند: «مقامات ایران همواره ادعا میکنند هیچکس به دلیل باورهای دینی خود در زندان نیست؛ اما ما بر اساس شهادتنامههایی که از سوی زندانیان عقیدتی و بهخصوص نوکیشان مسیحی به دستمان رسیده، یقین داریم آنچه موجب اعمال این قواعد سختگیرانه میشود، صرفا باورهای دینی این شهروندان است. در برخی شهادتنامهها از تحت فشار گذاشتن زندانیان توسط کارشناسان یا بازجوها برای اینکه بگویند ما پشیمانیم یا مسیحی نیستیم به صراحت صحبت شده و وقتی افراد تن به چنین موضوعی ندادهاند، تلاش شده از تقابل فکری و عقیدتی خانواده و نزدیکان با زندانی سوءاستفاده صورت بگیرد یا اتهامات عجیب و غریب به زندانی وارد شود. مثلا همین آقای نورد گلتپه را در یک مهمانی خصوصی گرفتند؛ اما اتهامش اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام است.»
ناصر نورد گلتپه تیرماه ۱۳۹۵ به همراه سه شهروند از کشور آذربایجان به نامهای «الدر قربانوف»، «یوسف فرهادوف» و «بهرام نسیبوف» که از اعضای یک کلیسا به نام «کلمه حیات» در باکو هستند، در یک گردهمایی خصوصی بازداشت شد. همه این افراد به مدت دو ماه در سلولهای انفرادی تحت بازجویی قرار گرفته و با گذشت چهار ماه با قرار وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی به طور موقت آزاد شدند. شهروندان آذربایجانی پس از آزادی به کشور خود بازگشتند؛ اما ناصر نورد گلتپه نهایتا توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست «ماشاالله احمدزاده» به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی از طریق تشکیل و راهاندازی تشکیلات غیرقانونی کلیسای خانگی» به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شد و این حکم عینا در تاریخ ۲۱ آبان ۱۳۹۶ به تایید دادگاه تجدید نظر به ریاست قاضی «حسن بابایی» رسید. این شهروند مسیحی از ۳۰ دی ۱۳۹۶ تا امروز به دلیل انکار نکردن عقیده خود در حال گذراندن حکم صادر شده است.
اجرای تغییرات ماده ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی در مورد نوکیشان مسیحی
یکی از نوکیشان مسیحی ساکن ایران به نام «میلاد گودرزی» همراه با سه تن دیگر در اردیبهشتماه ۱۴۰۰ به «فعالیت تبلیغی و آموزشی انحرافی مغایر شرع مقدس اسلام» متهم شدهاند.
یک منبع مطلع درباره میلاد گودرزی به ایرانوایر میگوید: «میلاد همراه با ۱۱ نوکیش مسیحی دیگر به دلیل باور به مسیحیت و فعالیتهای مسالمتآمیز عقیدتی زندانی شده و با قرار وثیقههای ۲۵۰ میلیون تومانی آزاد شدهاند. میلاد جزو اولین گروههای نوکیش مذهبی است که مشمول تغییرات صورت گرفته در ماده ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی شده است. او حالا علاوه بر قرار وثیقه باید به مدت شش ماه هر هفته خودش را به پلیس امنیت معرفی کند.»
اشاره این منبع آگاه به تغییراتی است که بهمنماه سال گذشته تحت عنوان دو ماده قانونی ۴۹۹ و ۵۰۰ به قانون مجازات اسلامی افزوده و از سوی دولت برای اجرا به قوه قضاییه و وزارت دادگستری ابلاغ شده است.
مطابق ماده ۵۰۰، «تامین مالی یا هر نوع حمایت مادی دیگر از گروههای موضوع این ماده با آگاهی از ماهیت آنها موجب محکومیت به حبس درجه پنج یعنی حبس بیش از دو تا پنج سال میشود و اموال متعلق به گروههای مزبور به نفع بیت المال مصادره میگردد»
منبع آگاهی که با ایرانوایر گفتوگو کرده است، میگوید: «با این توضیح افرادی مثل میلاد و همپروندهایهایش صرفا به دلیل باور به مسیحیت یا انجام فعالیتهای مسالمتآمیز دینی یا تشکیل کلیساهای خانگی به طور مداوم با خطر مصادره اموالشان مواجه هستند. اگر این اعمال فشار برای عقبراندن آنها از باورهای مذهبیشان نیست، پس چیست؟»
به باور این منبع آگاه اقدامات پیشین نیروهای امنیتی از جمله بازداشت، تهدید و یورش به منازل نوکیشان مذهبی، صدور احکام زندان بلندمدت و در مواردی تبعید، ضبط اموال شخصی همچون لپتاپ، موبایل، کتابها و اشیای مقدس و کارشکنی در برگزاری مناسک مذهبی نتوانسته هدف نهادهای قضایی و امنیتی را تامین کند: «جمهوری اسلامی به دنبال ساختن یک جامعه یکدست از نظر دینی، مذهبی، اعتقادی و اخلاقی است و هیچ اختلاف و خوانش تازهای را به خصوص از ادیان و مذاهب نمیپذیرد. حالا فکر کرده چه کنیم که اینها از اعتقادشان دست بکشند؟ مصادره دار و نداری که این افراد برایش زحمت کشیدهاند، آنهم به بهانههای واهی و اتهامات بیاساس و سند و مدرک، راه حلی است که به نظر میآید دارند اجرایش میکنند.»
نهادهای امنیتی دیماه ۱۳۹۹ پس از یورش به منزل میلاد گودرزی و ۱۱ تن دیگر از نوکیشان مسیحی در فردیس کرج و ضبط برخی وسایل الکترونیک و کتب مذهبی آنها را احضار کرده و تعهد گرفتند که هیچگونه رفت و آمدی با دیگر مسیحیان نداشته باشند.
به گفته منبع آگاهی که با ایرانوایر صحبت کرده حتی «تماس با مسیحیان در فضای مجازی و آنلاین» هم برای این افراد ممنوع شده است: «میلاد و بقیه دوستانش هیچ کار خلافی نکردهاند، اما ماموران اطلاعات تهدیدشان کردهاند که اگر این تعهدنامهها را امضا نکنند، دادگاه و حبسهای طولانی، حتی تا ده سال زندان در انتظارشان است و شاید مجبورشان کنند که ایران را ترک کنند.»
منصور برجی مدیر سازمان ماده ۱۸ میگوید: «حکومت ایران دههها است با اتهاماتی مبهم و بدون ارائه سند و مدرک، مسیحیان و به ویژه نوکیشان مسیحی را روانه زندان میکند. دستگاههای امنیتی مساله تغییر دین مسلمانان به مسیحیت را با حساسیت خاصی دنبال میکنند، اما برخوردهای قهری و اعمال فشارها اما تا امروز راه به جایی نبرده است.»
فرقی نمیکند فرزندی ۵ ساله باشد یا ۵۰ ساله. برای مادران و پدران نگرانی درباره فرزندان خود امری تمامنشدنی است؛ حتی اگر خود آنها شرایط دشواری داشته باشند.
به گفته آقای برجی مقامات قوه قضاییه عامدانه و هدفمند افرادی همچون ناصر گلتپه و چند تن دیگر از نوکیشان مسیحی زندانی در ایران را تحت فشار قرار میدهند.