حامد اسماعیلیون خطاب به نویسندگان و هنرمندان: به سانسورچی و آدمکش «نه» بگویید
محمد یراحی
...خوب بودن کافیست
حامد اسماعیلیون»، نویسنده و دندانپزشک ایرانی که در شلیک سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به هواپیمای اوکراینی، همسر و فرزند خود را از دست داده است، امروز ۱۹دی۱۴۰۰ در نامهای خطاب به نویسندگان و هنرمندان ایرانی، از آنها خواست از ادامه همکاری با نهادهای حکومتی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صرفنظر کنند.
این نامه به دلیل فوت بحثبرانگیز «بکتاش آبتین»، شاعر، نویسنده و فیلمساز ایرانی نوشته شده است. او که به تحمل ۶ سال زندان محکوم شده بود، در زندان اوین به ویروس کرونا مبتلا شد و به دلیل «تاخیر در اعزام به بیمارستان»، ظهر شنبه ۱۸دی۱۴۰۰ در بیمارستان ساسان تهران فوت کرد. بسیاری از فعالان حقوق بشر، حقوقدانها و همبندیهای بکتاش آبتین در زندان اوین، «دستگاه قضایی و امنیتی ایران» را به «قتل عمد» نسبت به این هنرمند متهم کردهاند.
حامد اسماعیلیون، پس از دومین سالگرد حمله سپاه پاسداران به هواپیمای مسافربری اوکراینی، در بیانیه فیسبوکی خود نوشته است: «از همهی عزیزانی که در این روز دشوار با ما همدردی کردند، سپاسگزارم. برنامه مجازی و یادبود حضوری دومین سالگرد که حاصل تلاش جمعی داوطلبانی فداکار بود، به طور کامل از تلویزیون سیبیسی کانادا پخش شد و ما سخن خود را گفتیم. تا ببینیم در سال سوم در این مسیر دشوار چه پیش خواهد آمد. امروز صبح زود از خواب بیدار شده بودم و از خروسخوان مانند بسیاری دیگر از اعضای خانوادهها مشغول مصاحبه بودم، چون اغلب فقط در چنین روزی صدای ما درست شنیده میشود، که خبر قتل بکتاش آبتین، نویسنده و فیلمساز زندانی را شنیدم. متاسفم. متاسفم از این آدمکشیها و با خانواده و دوستانش همدردی عمیقی دارم.»
او در ادامه میگوید: «اما روی سخنم با نویسندگان، فیلمسازان و هنرمندان ایرانی است. دیدم اشعار بسیاری در رثای بکتاش آبتین سروده شده است که بسیار هم خوب است؛ اما از یاد نبرید که نویسندگان این مملکت باید خود را تالیِ آن ۱۳۴ قلمبهدست متعهدی بدانند که در روزهای تاریک دههی هفتاد، نامهی تاریخی ما نویسندهایم را امضا کردند و بسیاری از آنان جان بر سر این نامه نهادند. لطفا نامهای بنویسید و به مردم بگویید دیگر به این وزارت خبیث سانسور اثری نمیفرستید. در کنار هم بایستید و به سانسورچی و آدمکش نه بگویید. نامهای بنویسید و به مردم بگویید آب به آسیاب دستگاه قتل و کشتار و سانسور نمیریزید. از رونمایی کتاب چیزی درنمیآید، اگر قصه مردم پیش از آن با ماژیک سیاه شده باشد؛ چرا که کسی آن کتابها را نمیخواند. به وزارت خبیث ارشاد کتابهای خود را نفرستید. چون بسیاری دیگر که سالهاست چنین میکنند. قطعا برای به یاد آوردن مبارزی چون بکتاش آبتین، نه گفتن به قاتل و سانسورچی، موثرتر است از شعر و یادواره است.»
بیانیه ۱۳۴ نویسنده که به متن «ما نویسندهایم» نیز مشهور است، نامه سرگشاده ۱۳۴ نویسنده، شاعر، نمایشنامهنویس و فیلمنامهنویس، محقق، منتقد و مترجم ایرانی است. آنها در سال ۱۳۷۳ با انتشار این متن خواستار آزادی اندیشه، بیان و نشر آثار خود شده و به سانسور اعتراض کردند. این اعضای کانون نویسندگان ایران در این متن همچنین از حضور صنفی خود به عنوان کانون نویسندگان ایران خبر داده بودند.